22.1.07
10.1.07
Emilia
Certo día quixo mencer
sen arumes de armonía
entre treboadas rebuldeiras
sen sorrisos na intelixencia.
Nada me importou,
eu sabía que vencería:
a luz sempre está
silenciosa, creativa
alento, dozura, ledicia
entre moradas macias
de branda esperanza
agochada tras a algarabía.
Carmen Baz
Publicado por Mela ás 18:13 1 comentarios
8.1.07
Suscribirse a:
Entradas (Atom)