2.7.09

A Cachorra


18 comentarios:

Sara dijo...

Hola Melaa!!!
Aiii me encanta este cuadro, es una pasada, de verdad!!! Me chiflan sobre todo las manchas de luz del suelo y la piel de la vaca, y las hojas de los árboles. De verdad que es genial. Me encantaría poder pintar así algún día! tengo que ponerme con el óleo ya, pero entre una cosa y otra no tengo tiempo (estúpido papeleo universtiario xD)
En fin un beso enorme!

tania dijo...

Hola:Me ha gustadoo mucho, no entiendo mucho de pintura, pero me ha parecido muy real.

Mela dijo...

Gracias SARA. Tu eres una artistaza, por eso quise saber tu opinión, a mí me gustan mucho tus dibujos y lo sabes, dibujas maravillosamente bien y además a una edad donde no es normal dibujar así, tienes una cantidad de "terreno ganado". El color va a ser lo que termine por enamorarte completamente y haga que los papeleos pasen a un segundo plano, pero ahora son necesarios y te están acercando a tu objetivo..., serás universitaria (doble), culta, bellísima y una ARTISTAZA.
(Cuando hagas otro dibujo me lo pasas para admirarlo)

Mela dijo...

Tania, no te olvides de enviarme fotografías de TOLEDO. Besos

francisca dijo...

Mela, gústame moito o óleo. Tampouco entendo de pintura como Tania, pero ten moita razón cando di que é moi real.Transmite moita sensación de paz e tranquilidade. Moitos bicos.

Mela dijo...

Grazas Francisca, un bico.

Marisol dijo...

Está de cine. Ya sabes que me encantan los animales, pero mis preferecnias siguen inclinándose por tus maravilosos retratos. ¡Por cierto! les he dado la dirección de tu blog a unos amigos , espero que no te importe y así yo puedo presumir de amiga artistaza. Bicos míos y de Rufete.

Mela dijo...

Gracias Corazón por visitar mi blog y tenerme en la lista de favoritos.

Carlos dijo...

Eres unha Potter galega, igual ou máis cá "rubia" do retrato. Onde pós o ollo, pós a pincelada.

carlos prieto dijo...

Está moi logrado o retrato desta "rubia" galega. Coido que se está a solazar- ao mellor esta non é palabra normativa- debaixo dun carballo ou castiñeiro. Meliña, te sinto como unha "Potter" á galega. ¡Segue así!

Mela dijo...

¡MUUUUUUchas gracias¡ ¡Muuuuuchas grcias¡ da rubia galega.

7 dijo...

Flores
animais
e persoas

e as pinturas

sen querelo
cheanse de vida...

saudos e abraxos
e a seguer creando

Mela dijo...

Grazas 7_ polo teu comentario, gustaríame seguir é unha das metas que me puxen para o vindeiro ano, só quero pintar do natural agás os cadros que faga a acuarela.
Subireinos con medo e esperarei os vosos comentarios.
Reitero a miña gratitude. Unha aperta.

7 dijo...

con todo o meu agarimo dexexoche
bos momentos pintando a natureza, novas esperiencias ca acuarela e sobre todo que o collas sen medo, como unha nena por primeira vez pintando...

e o tempo desfaise entre formas e cores...

abraxos

Mela dijo...

gostame iso que dis "o tempo desfaise entre formas e cores " ¡é precioso¡. Bicos

Jonathan dijo...

me encanta este mela...no tenia ni idea de que pintases tan bien!
SIgues asi mela,jo,hasta tengo envidia de como dibujas...a ver si cuando acabe yo arte pinto tan bien! me encanta este,esta genial enserio!
un besito!

Mela dijo...

Gracias Jonathan por visitar mi blog, la pena fue saber demasiado tarde que eras un artista, te habría enviado correos de pintores, ya que normalmente me envían muchos.
Cuando puedas y tengas tiempo envíame algo que vayas haciendo, yo sí que siento envidia de ti, tienes toda la vida por delante para triunfar y hacer un mundo más agradable.
Un abrazo.

Viñas dijo...

Mela, lo prometido es deuda. Sabes que me encantan tus retratos, pero desde Ottawa tiene más sentido este cuadro. Es curioso cómo la imagen de un animal puede expresar a un tiempo fuerza, dulzura y recuerdos de hace muchos, muchos veranos.